Ja hoor…Ik hep een nieuwe baan. Dat had je niet gedacht hè. Tegen de 60 en toch nog een goede betrekking gevonden. Op de redactie van Hart Voor De Man. Je kent dat tijdschrift toch wel? Dat is het tijdschrift voor herenkleding en mannenmode. Met alle nieuwtjes uit het wereldje en ik zit erbij. Op de redactie.
Mannenmode en herenkleding zijn altijd al mijn sterkere punten geweest en nu komp ut eindelijk naar buiten. Hier bij Hart Voor De Man weten ze mijn ware talenten op waarde te schatten.
Of het interview moeilijk was? Viel mee.
Er was nogal wat vraag naar de job. Maar ja, met mijn opleiding en achtergrond was het wel te verwachten dat ze mij zouden aannemen. Eigenlijk was het een fluitje van een cent. Die man die me het interview afnam was trouwens enorm gespannen. Zijn neusvleugels trilden voortdurend. Ik denk dat ie bang was dat ik de baan misschien zou weigeren. Ik deed net alsof ik nog andere aanbiedingen had. Moet je altijd doen tijdens een interview. Anders ondermijn je je eigen onderhandelingspositie. Hep ik van mijn Opa geleerd. Die liet niet over zich lopen.
“Wanneer kunt u beginnen?” vroeg die man me. Ik keek hem recht in de ogen en fronste mijn wenkbrauwen. “Wanneer hep u me nodig?”
“Per direct,” zegt ie. “Dat wordt niet makkelijk,” zei ik nog tegen hem, “maar misschien kan ik wat regelen. Toen ik dat zei werd ik meteen aangenomen. Ja, ik ben niet van gisteren hoor. Ik weet heel goed hoe ik dat soort mensen moet bespelen.
Tip: https://www.hemdvoorhem.nl/calvin-klein-ondergoed
Hoe het er op de redactie uitziet?
Druk. De hoge heren hier zijn gekleed volgens de laatste herenmode. De directeur in elk geval wel. Die hep een prachtig herenpak, maar het lagere personeel niet hoor. Die lopen gewoon in hun dagelijkse klofje. Ik niet trouwens. Ik hep een speciale outfit. Geeft toch een bepaalde uitstraling.
En weet je wat zo leuk is? D’r komen hier een heleboel BN’ers. Voor een fotosjoet. Zo heet dat, als ze nieuwe herenkleding moeten dragen voor de nieuwe editie van Hart Voor De Man. Laatst nog kwam ik Willy Beierdeyl tegen. Die liep zomaar bij me naar binnen. Hij zei niet veel en vroeg alleen of hij rechts- of linksaf moest. Beetje een verwaande kwast, maar hij had wel een mooi pak aan. Met streepjes. Je kent dat wel, zo’n krijtstreepjespak van de bovenste plank. Toen die weg ging liet-ie een dubbeltje achter. Alsof mijn hart daar van gaat kloppen.
Uitgelicht: https://www.hemdvoorhem.nl/tommy-hilfiger-ondergoed
En gisteren kwam Jaap Cordurooy bij me langs. Die was hier voor een interview, maar hij had koffie gemorst op zijn Armani pak. Aardige vent. Ik had nog een vaatdoekje liggen en hep hem ook wat toiletpapier gegeven. Ik zei nog dat hij maar beter naar huis kon gaan voor een nieuw pak, maar hij mompelde dat hij daar geen tijd voor had. Nou ja, hij is oud genoeg om zijn eigen beslissingen te maken. Zei mijn Opa ook altijd.
Wat ik precies doe op de redactie?
Dat is toch duidelijk. Ik hou de toiletten schoon.
